بنابر تحلیل منتشر شده توسط نمایندگی صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در تایلند در مورد خانواده های تایلندی منتشر شده 7 عامل اصلی که موجب تغییر ساختاری در خانواده های تایلندی میباشد به شرح ذیل میباشد :
- کاهش شدید زاد و ولد : بنابر اعلام سازمان آمار تایلند در سال 2021 فقط 544570 نوزاد به دنیا آمده است که این رقم دربین سالهای 1993 تا 2021 کمترین میزان زاد و ولد در تایلند بوده است در 10 سال اینده 20% ازکل جمعیت کشور یعنی ازهر چهار نفر یک نفر بالای شصت سال خواهد بود
- طول عمر بالا خصوصا در زنان تایلندی تا جایی که مردان تایلندی به صورت میانگین تا 75 سال ولی زنان تایلندی معمولا تا 85 سالگی عمر میکنند
- سالمندان زیاد و کمبود نیروی کاری : کاهش ازدواج و میزان زاد و ولد در تایلند به حد نگران کننده ای رسیده است امسال تعداد زاد و ولد در تایلند به زیر 600 هزار نوزاد رسید که بنابر امار سازمان بهداشت جهانی کشورهای دارای میزان زاد و ولد پایین با سرعت بیشتری به جوامع پیر نزدیک و با مشکلاتی از قبیل افزایش نیروی کار مهاجر روبرو خواهند شد و تا سال2021 بیست درصد کل جمعیت تایلند به پیری رسیده و تایلند در مرزکشورهای با جمعیت پیر قرار خواهد گرفت
- مهاجرت از روستاها به شهرها : یکی از مشکلاتی که پس از انقلاب صنعتی مطرح شد مهاجرت از روستا به شهر بود. با وقوع انقلاب صنعتی و ایجاد کارخانه های متعدد ونیاز آن ها به نیروی کار فراوان ساکنان روستاها به امید پیدا کردن شغلی مناسب رهسپار شهرها شدند. بر اثر این مهاجرت نیروی کار جوان روستایی از بین رفته و در نتیجه میزان تولید محصولات کشاورزی کاهش یافت علاوه بر این ، شهرها با سیل عظیمی از مهاجران روبه رو شدند در حالی که خیابان ها، مراکز بهداشتی، آموزشی، مسکن و غیره ظرفیت پذیرش این همه جمعیت را نداشتند.
- افزایش بدهی سرانه خانواده : بدهی خانواده‌ها به مقدار پولی گفته میشود که افراد بزرگسال یک خانواده به موسسات مالی بدهکارند و بیشتر در جوامعی شایع است که با فقر و تنگ‌دستی شناخته می‌شوند.
- افزایش تعداد زنان تحصیل کرده : یک روند جهانی تثبیت شده وجود دارد که به عنوان «اثر آموزش» شناخته میشود، که با کاهش نرخ باروری به دلیل دسترسی زنان به آموزش و مشارکت فعال‌تر در نیروی کار مرتبط است. در اینجا چندین راه وجود دارد که آموزش زنان می تواند به کاهش رشد جمعیت کمک کند:
- تأخیر در ازدواج و فرزندآوری: زنانی که تحصیلات عالیه را دنبال می کنند اغلب ازدواج و فرزندآوری را به تاخیر می اندازند. این تأخیر می تواند منجر به کاهش تعداد کل فرزندانی شود که یک زن ممکن است در طول سال های باروری خود داشته باشد.
- فرصت‌های شغلی: تحصیل فرصت‌های شغلی را برای زنان باز می‌کند و کسانی که شغل خود را در اولویت قرار می‌دهند، ممکن است فرزندان کمتری داشته باشند تا تعادل بین مسئولیت‌های کاری و خانوادگی بهتر باشد.
- توانمندسازی و خودمختاری: آموزش زنان را با ارائه دانش، مهارت و استقلال بیشتر در تصمیم گیری توانمند می کند. زنان توانمند ممکن است تصمیم بگیرند فرزندان کمتری داشته باشند و کنترل بیشتری بر تنظیم خانواده داشته باشند.
- دسترسی به خدمات تنظیم خانواده: زنان تحصیل کرده بیشتر از خدمات تنظیم خانواده، از جمله وسایل پیشگیری از بارداری آگاه هستند و به آنها دسترسی دارند. این دسترسی می تواند منجر به انتخاب های بهتر تنظیم خانواده و کاهش بارداری های ناخواسته شود.
- تغییر هنجارهای اجتماعی: آموزش می تواند به تغییر هنجارها و نگرش های اجتماعی نسبت به اندازه خانواده کمک کند. با ادامه تحصیل بیشتر زنان و به چالش کشیدن نقش های جنسیتی سنتی، انتظارات اجتماعی در مورد اندازه خانواده ممکن است متحول شود.
- عوامل اقتصادی: زنان تحصیل کرده اغلب به اقتصاد کمک می کنند و عوامل اقتصادی در تصمیم گیری های تنظیم خانواده نقش دارند. استقلال اقتصادی می‌تواند منجر به کوچک‌تر شدن تعداد خانواده‌ها شود، زیرا زوج‌ها ممکن است کیفیت زندگی را بر کمیت فرزندان در اولویت قرار دهند.
- سلامت و تندرستی: آموزش اغلب با پیامدهای سلامتی بهتر مرتبط است و زنانی که سالم‌تر هستند ممکن است فرزندان کمتری داشته باشند. علاوه بر این، آموزش با درک بهتر سلامت مادر و کودک همراه است و بر تصمیمات تنظیم خانواده تأثیر می گذارد.
- افزایش سن ازدواج : تأخیر در تشکیل خانواده به روندی اطلاق میشود که در آن افراد یا زوج‌ها تصمیم می‌گیرند خانواده خود را در سنین بالاتر نسبت به نسل‌های قبلی تشکیل دهند. عوامل متعددی در ایجاد این پدیده نقش دارند:
- فعالیت های آموزشی: بسیاری از افراد تحصیلات و پیشرفت شغلی خود را قبل از تشکیل خانواده در اولویت قرار می دهند. ادامه تحصیلات عالی و ایجاد یک شغل پایدار می تواند زمان قابل توجهی را ببرد و منجر به تاخیر در تنظیم خانواده شود.
- ملاحظات مالی: عوامل اقتصادی نقش مهمی در تنظیم خانواده دارند. برخی از افراد یا زوج‌ها ممکن است تشکیل خانواده را تا زمانی که از نظر مالی به اندازه کافی برای تامین هزینه‌های فرزندان و تامین هزینه‌های مربوطه احساس امنیت نکنند، به تاخیر بیاندازند.
- تغییر هنجارهای اجتماعی: نگرش ها و انتظارات اجتماعی در مورد زمان تشکیل خانواده در طول زمان تکامل یافته است. اکنون پذیرش بیشتری از مسیرهای زندگی جایگزین، از جمله به تأخیر انداختن ازدواج و فرزندآوری برای رشد شخصی و حرفه ای وجود دارد.
- تغییر نقش‌ها و اولویت‌ها: نقش‌ها و انتظارات جنسیتی تغییر کرده است و افراد بیشتری قبل از متعهد شدن به زندگی خانوادگی بر اهداف شخصی، خودشناسی و پیشرفت شخصی تمرکز میکنند.
منبع :
نظر شما